Η Π.Ο., κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Για τους σταθμούς βάσης

             Όσον αφορά τους σταθμούς βάσης που εκπέμπουν ραδιοκύματα είναι σαφές από αυτά που ακούσαμε και διαβάσαμε ότι όλοι είναι υπεύθυνοι για την εκπομπή μη-ιονίζουσας ακτινοβολίας (NIR). Οι απόψεις των επιστημόνων είναι σαφείς για την συνεχόμενη ισχυρή έκθεση σε αυτές – ενώ συγκεχυμένες αλλά τουλάχιστον ανησυχητικές για την περίπτωση ασθενούς έκθεσης σ’ αυτές. Το τοπίο θολώνει ακόμη περισσότερο από τους ισχυρισμούς των ολοένα και λιγότερων που θεωρούν ότι δεν υπάρχουν επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Η άποψη ότι θα πρέπει οι έρευνες στο πεδίο αυτό να ενταθούν, είναι το πρώτο μας συμπέρασμα.

             Ένα μέρος της σύγχυσης δεν θα μπορούσε να αποφύγει και η Π.Ο. που παρακολούθησε ένα δύσκολο (λόγω θεωρητικής απειρίας) θέμα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα και με παρά πολλές τοποθετήσεις, πολλές φορές αντικρουόμενες. Γι’ αυτό στρεφόμαστε στην αρχή της «ασφάλειας» λέγοντας με κάθε επιφύλαξη τα εξής:

             Για τους σταθμούς βάσης κινητής τηλεφωνίας που είναι τοποθετημένοι μέσα σε κατοικημένες περιοχές, απαιτείται τουλάχιστον η στενή επιστημονική τους παρακολούθηση. Μιλάμε λοιπόν για άμεσες, εντατικές μετρήσεις σε διάφορες στιγμές του χρόνου, των καιρικών συνθηκών κ.λπ., γύρω από κάθε ισχυρό σταθμό βάσης που βρίσκεται μέσα σε κατοικημένη ζώνη και που πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, δηλ. την απόσταση 58-100 μέτρων μακριά από ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού (Κ.Υ.Α. 2000) (σχολεία, παιδικούς σταθμούς, νοσοκομεία, πάρκα, χώρους συνάθροισης). Μετά τις μετρήσεις αυτές και αφού αξιολογηθούν από τους επιστήμονες και γνωστοποιηθούν στις εταιρείες, αν παρατηρηθούν παραβάσεις, θα πρέπει να παρθούν μέτρα ούτως ώστε να αλλάξει ο τόπος εγκατάστασής των σταθμών ή ο τρόπος λειτουργίας τους (αποδεδειγμένα). Εννοείται ότι όσοι εγκατεστημένοι σταθμοί δεν πληρούν τις στοιχειώδεις αυτές προϋποθέσεις θα πρέπει να μετεγκατασταθούν ή να πάψουν να λειτουργούν.

             Για το αν θα πρέπει τα όρια απόστασης να αυξηθούν, και μάλιστα δραματικά π.χ. το όριο 300 και πλέον μέτρων από κατοικημένη ζώνη, σύμφωνα με τις επιστημονικές τοποθετήσεις που ακούσαμε η απάντηση είναι επίσης αρνητική. Τα όρια δεν πρέπει να αυξηθούν, ειδικά για τα πολύ μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα (π.χ. Αθήνα – Θεσσαλονίκη) γιατί ο κίνδυνος μεταβιβάζεται στην μεριά των συνδρομητών όπου τα κινητά θα κάνουν «αγώνα δρόμου» για να πιάσουν σήμα. Αντίθετα θα πρέπει να ενθαρρυνθούν (ίσως και να υποχρεωθούν) οι εταιρείες παρά το κόστος και στο εύλογο χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί, να εγκαταστήσουν πολλούς μικρούς σταθμούς βάσης σ’ αυτές τις πόλεις με ιδιαίτερα χαμηλή ισχύ. Έτσι από τη μια δεν θα περιοριστεί το «αγαθό» της κινητής τηλεφωνίας που έχει πια ισχυρή θέση μέσα στη ζωή μας και από την άλλη θα μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό οι επιπτώσεις από την ακτινοβολία.

             Και πάλι βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε την άποψη πολλών επιστημόνων ότι, στον τεχνολογικό κόσμο που ζούμε και στην ολοένα αυξανόμενη χρήση των ασύρματων τεχνολογιών – και της κινητής τηλεφωνίας – το περιβάλλον αναπόφευκτα θα φορτώνεται με ΗΜ κύματα. Διατηρούμε και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, ότι όσο προχωρά η τεχνολογική εξέλιξη, είμαστε αισιόδοξοι ότι τα προβλήματα θα περιορίζονται.

             Τον τελευταίο λόγο όμως τον έχουν οι επιστήμονες. Αυτοί θα πρέπει να χειριστούν το θέμα. Οι όποιες αποφάσεις παρθούν από την πολιτεία θα πρέπει να είναι προσεκτικές και έπειτα από την καθοδήγηση των επιστημόνων. Αυτό προτείνουμε και για το πρόβλημα της ύπαρξης των κεραιών κινητής τηλεφωνίας στην Πτολεμαΐδα. Πέρα από τις παραπάνω προτάσεις, οποιαδήποτε κίνηση θα πρέπει να γίνει μετά από τη σύμφωνη γνώμη των επιστημόνων…

Για τα κινητά τηλέφωνα

             Από τη μεριά των κινητών τηλεφώνων που δεν ήταν το ακριβές θέμα μας αλλά που εκ των πραγμάτων είδαμε και ακούσαμε πολλά πράγματα για αυτά, τα πράγματα είναι ακόμη πιο σαφή:

             Είναι αδιαμφισβήτητο πλέον γεγονός ότι όσοι δεν κάνουν χρήση αλλά κατάχρηση της κινητής τηλεφωνίας έχουν πολύ σοβαρούς κινδύνους να κλονιστεί η υγεία τους. Γι’ αυτό οι προτάσεις μας είναι οι εξής:

             Τέλος, να τονίσουμε ότι σε κάθε περίπτωση, η πρόληψη είναι καλύτερη από την θεραπεία. Θα πρέπει κάθε νέο δημιούργημα του τεχνολογικού μας κόσμου να γίνεται χρήση με σύνεση και προσοχή και όχι κατάχρηση.

            Επίσης, μέλημα όλης της κοινωνίας (κράτους, διεθνών οργανισμών, επιστημόνων, εταιρειών και πολιτών) θα πρέπει να είναι ένα περιβάλλον που αξίζει να ζούμε χωρίς να εγκυμονούν ορατοί και αόρατοι κίνδυνοι, που να απειλούν την ζωή και την υγεία μας.