II. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

Η συμμετοχή σε Απλές σχολικές Δραστηριότητες (π.χ. ανακύκλωση) στα πλαίσια του θεσμού της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και κυρίως ο σχεδιασμός, η οργάνωση και η πραγματοποίηση Σύνθετων σχολικών Δραστηριοτήτων (π.χ. προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ) είναι έργο εκείνων των εκπαιδευτικών που με ενθουσιασμό απεφάσισαν να εμπλακούν στις σχετικές διαδικασίες, ενώ παράλληλα αισθάνονται την ανάγκη:

1. να συνεργαστούν μεταξύ τους

2. να διευρύνουν το γνωστικό τους πεδίο σχετικά με την περιβαλλοντική προβληματική γενικότερα και με ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα (θέμα) ειδικότερα το οποίο πρέπει να προσεγγίσουν διεπιστημονικά – πολυεπιστημονικά και να προσπαθήσουν να το επιλύσουν μαζί με τους μαθητές /τριές τους.

3. να εμπλουτίσουν το μεθοδολογικό τους οπλοστάσιο με συγκεκριμένες εκπαιδευτικές - παιδαγωγικές μεθόδους που οδηγούν στην επίτευξη των σκοπών της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και των στόχων ενός, προς διεκπεραίωση, προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. ( ερευνητικού δοκιμίου ).

4. Να διαδραματίσουν ένα διαφορετικό παιδαγωγικό ρόλο. Κατά την εξέλιξη αυτών των δραστηριοτήτων, Σύνθετων ή Απλών, ο συμβουλευτικός και συντονιστικός ρόλος του εκπαιδευτικού έχει στόχο να καταστήσει τους /τις μαθητές /τριες ικανούς /νες να μαθαίνουν και χωρίς αυτόν. Οι εκπαιδευτικοί δρουν από το παρασκήνιο και προσφέρουν βοήθεια μόνον όταν οι μαθητές /τριες τους το ζητήσουν, σύμφωνα με την παιδαγωγική αρχή της παροχής της μικρότερης δυνατής βοήθειας προς τους διδασκόμενους. Έτσι συμβάλλουν αποφασιστικά στην ενεργοποίηση και συνεργασία των μαθητών /τριών και ο/η μαθητής /τρια μαθαίνει πως να μαθαίνει.

5. Να επιφορτισθούν με επιπλέον εργασία και μάλιστα εκτός ωρών διδασκαλίας.

6. Να ξεπεράσουν μερικά προβλήματα και περιοριστικούς παράγοντες όπως:

α) ωρολόγιο και αναλυτικό πρόγραμμα.

β) έλλειψη κατανόησης και ενθάρρυνσης από Προϊσταμένους Διευθυντές σχολικών μονάδων, Σύλλογο διδασκόντων και Σύλλογο γονέων και κηδεμόνων.

γ) έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής.

δ) έλλειψη ενδιαφέροντος, προβληματισμού και κατανόησης από τους τοπικούς φορείς και υπηρεσίες με τις οποίες καλούνται και επιβάλλεται να συνεργασθούν.

Η σωστή εφαρμογή και ενσωμάτωση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση απαιτεί τουλάχιστον τα παρακάτω:

α) αλλαγή στο αναλυτικό και ωρολόγιο πρόγραμμα

β) διαμόρφωση καταλλήλων χώρων στα σχολικά κτίρια.

γ) ποικιλία εκπαιδευτικού και εποπτικού υλικού.

δ) διευκολύνσεις από τη διοίκηση και τις υπηρεσίες.

ε) επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι, κατά τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το 1991 - 92, παρ’ όλες τις αδυναμίες, σε πολλά σχολεία της Ελλάδας και φυσικά της Ανατολικής Αττικής, στη Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση, δάσκαλοι, καθηγητές και μαθητές /τριες, ανταποκρίθηκαν στην παρότρυνση της Πολιτείας και με πίστη στη φιλοσοφία, τις αρχές τους σκοπούς και στόχους της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, προχώρησαν στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και στην πραγματοποίηση σχετικών δραστηριοτήτων, Απλών και Συνθέτων.

Η αξιολόγηση αυτών των δραστηριοτήτων και κυρίως των Προγραμμάτων Π.Ε.

α) καταδεικνύει για άλλη μια φορά τις μεγάλες δυνατότητες της Ελληνικής Εκπαίδευσης, όταν υπάρχει πρωτοβουλία, ενεργός συμμετοχή, συνεργασία, δημιουργική παιδαγωγική παρέμβαση και κυρίως η ενασχόληση της εκπαιδευτικής κοινότητας, με καυτά και επίκαιρα θέματα του περιβάλλοντος με την ευρύτερη έννοια του όρου.

β) δικαιώνει τη θεσμοθέτηση της Π.Ε (ν. 1892/90) και καθιστά απαραίτητη την ενσωμάτωσή της στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ή το αντίθετο, δηλ. την ενσωμάτωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, για να μπορέσουν οι μαθητές /τριες της χώρας μας, πέραν των γνώσεων τους να αποκτήσουν κοινωνικές αξίες και αισθήματα ευθύνης για την προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος και να διαμορφώσουν μια ηθική και ένα κώδικα συμπεριφοράς που θα βασίζεται στο σεβασμό προς το περιβάλλον και το κοινωνικό σύνολο.