V. ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΣΟΝΑΤΕΣ

υπό Γεωργίου Κούσουλα

Για πολλούς και διάφορους λόγους, (δεν είναι του παρόντος), και ενώ η πορεία της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, διεθνώς και στην Ελλάδα, χαρακτηρίζεται ως επιτυχημένη, άρχισε δυστυχώς ο κατακερματισμός του χώρου της Π.Ε από τους γνωστούς ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς.

Παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού το φαινόμενο της ολικής έκλειψης της Π.Ε από τον διάττοντα αστέρα που κυκλοφορεί με τα ψευδώνυμα αειφορία, αειφόρος ανάπτυξη, βιώσιμη ανάπτυξη, διατηρήσιμη ανάπτυξη και sustainable development .

Επίσης, κάποιοι που δεν πιστεύουν στο ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα της, θεωρούν την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση ως παράπλευρο του αποτελματωμένου εκπαιδευτικού συστήματος και όχι ως άξονα ενός νέου και ανανεωμένου εκπαιδευτικού συστήματος.

Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση χυμώδης και χειμαρρώδης, εκ της φύσεώς της, περικλείει και αγκαλιάζει πλήθος επιστημονικών, καλλιτεχνικών, τεχνολογικών γνώσεων και εμπειριών.

Επίσης διαθέτει στη φαρέτρα της ποικιλία παιδαγωγικών αρχών και μεθοδολογικών προσεγγίσεων.

Πιστεύω, λοιπόν ότι, στο κοντινό μέλλον και μέσα από δημιουργικές διεργασίες, η φιλοσοφία, οι αρχές και τα χαρακτηριστικά της Π.Ε θα καταστούν οι κύριοι άξονες του νέου παγκοσμίου εκπαιδευτικού συστήματος στα πλαίσια της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης των πολιτών, στο Παγκόσμιο Χωριό που διαμορφώνεται. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά αφού η Π.Ε απαντά με σαφήνεια και πληρότητα στις Περιβαλλοντικές - Οικολογικές, Εκπαιδευτικές και Παιδαγωγικές προοπτικές του μέλλοντος.

Αυτό άραγε δεν αποδεικνύουν τα διεθνή και παγκόσμια εκπαιδευτικά δίκτυα για την Π.Ε όπως το GLOBE, το S.E.M.E.P, το G.R.E.E.N και άλλα σχετικά;

Μετά από τα παραπάνω και κάποιες μελαγχολικές φθινοπωρινές σκέψεις και έχοντας πάντα στο μυαλό μου ότι τίποτα δεν είναι πιο κοντά στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση από τη συγκίνηση και τη δημιουργία, θα τολμήσω να διατυπώσω μια πρόταση για τη βελτίωση κατά τη γνώμη μου, του θεσμικού πλαισίου της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Θεωρώ επιτακτική ανάγκη, να δημιουργηθεί η Εθνική Επιτροπή ή το Εθνικό Συμβούλιο για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Το θεσμικό αυτό όργανο θα είναι ιδιαίτερα επιφορτισμένο με τα εξής :

• την ευθύνη για την πολιτική και τον σχεδιασμό ανάπτυξης και προώθησης της Π.Ε στην Ελλάδα.
• την διαμόρφωση του περιεχομένου, των σκοπών, των στόχων και των κατευθυντήριων αρχών που διέπουν την Π.Ε .
• να συνδέσει και να συσχετίσει την αποτελεσματικότητα της Π.Ε με τις κυβερνητικές αποφάσεις που έχουν σχέση με τη βελτίωση του περιβάλλοντος στα πλαίσια της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας.
• να τονίσει την αξία της δια βίου εκπαίδευσης στην Π.Ε και να σχεδιάσει αντίστοιχα προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης και επιμόρφωσης για α) τον πληθυσμό της χώρας και για όλες τις ηλικίες, β) τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, τους επιστήμονες και άλλους ειδικούς των οποίων οι δραστηριότητες έχουν σχέση με το περιβάλλον.
• να μελετήσει τον τρόπο ενσωμάτωσης της Π.Ε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
• τη διαμόρφωση προγραμμάτων και οδηγών σπουδών, την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού και τη δημιουργία τράπεζας πληροφοριών.
• να στηρίξει τις δραστηριότητες των μη κυβερνητικών οργανώσεων που στα προγράμματά τους περιλαμβάνουν την Π.Ε .
• να προωθήσει τη συνεργασία και την αξιοποίηση θεσμών, φορέων και μέσων δημοσίων και ιδιωτικών για την προβολή και την ενίσχυση του ρόλου της Π.Ε ως παράγοντος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας.
• να προωθήσει σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο την οργάνωση εκθέσεων, τη δημιουργία μουσείων, την πραγματοποίηση διαλέξεων, σεμιναρίων, συνεδρίων και την προβολή ταινιών, slides, κ.λ.π. αφιερωμένων στην Π.Ε .
• να κινητοποιήσει θεσμούς, μηχανισμούς και δράσεις σε εθνικό, διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο.

Είθε …