Κοινωνιο-πολιτισμικές προσεγγίσεις του νεοεθνικισμού σε πλαίσιο κρίσης: Μία εμπειρική ανάλυση των αντιλήψεων εργατών στην Ελλάδα (2011-2015)

Το άρθρο εξετάζει τα κοινωνιο-πολιτισμικά στοιχεία και την υβριδικότητα των νέο-εθνικιστικών λόγων στο πλαίσιο της οριακότητας όπως βιώνεται από δύο διαφορετικές εργατικές κοινότητες: της κοινότητας που συγκροτείται γύρω από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνης του Πειραιά και της απεργιακής κοινότητας στη Χαλυβουργία της Ελλάδας στην Ελευσίνα. Μέσω της ανάλυσης υλικού συνεντεύξεων με μέλη των δύο κοινοτήτων, επιχειρούμε να συμβάλουμε στην κατανόηση των διυποκειμενικών παραγόντων που διευκολύνουν, ή αντίθετα αναστέλλουν τη δυναμική του νέο-εθνικιστικού λόγου. Για τον σκοπό αυτό, υιοθετούμε το πλαίσιο της Κριτικής Ανάλυσης Λόγου, εστιάζοντας σε συλλογικές ταυτότητες και συγκεκριμένα, σε τρεις βασικούς «δομικούς λίθους» κοινωνιο-πολιτισμικού περιεχομένου: τα ερμηνευτικά ρεπερτόρια των υποκειμένων, τις συναισθηματικές δομές και τις ηθικές επιταγές. Τα ευρήματα που προέκυψαν, συνδέονται με ερωτήματα σχετικά με τη σχέση έθνους και κοινωνικής τάξης και θεωρούμε ότι συμβάλουν στην ερμηνεία της επιρροής της άκρας δεξιάς στην εργατική τάξη.