Κείμενο εργασίας (σε ψηφιακή μορφή)

Η παρούσα μελέτη σκοπό έχει να καταγράψει και να παρουσιάσει μια εικόνα του νομοθετικού πλαισίου και των πολιτικών στον τομέα της μετανάστευσης και του ασύλου τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Έμφαση δίνεται στο δεύτερο στάδιο του μεταναστευτικού κύκλου δηλαδή στην είσοδο και διαμονή στη χώρα υποδοχής των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. Η εργασία χωρίζεται σε τρία επιμέρους κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο αναλύεται η μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κυριότερα βήματα της πορείας της Ε.Ε. για μια κοινή μεταναστευτική πολιτική είναι, πέραν της Συνθήκης του ’μστερνταμ που αποτέλεσε την αφετηρία, οι αποφάσεις που λήφθηκαν στο Τάμπερε της Φινλανδίας, ο Χάρτης θεμελιωδών δικαιωμάτων, το Πρόγραμμα της Χάγης χωρίς να παραγνωρίζονται και οι αποφάσεις που λήφθηκαν στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και συνέβαλαν ουσιαστικά στη δημιουργία πολιτικών. Το δεύτερο μέρος αυτής της εργασίας αφιερώνεται στο εθνικό νομοθετικό πλαίσιο για τη μετανάστευση που άρχισε να εφαρμόζεται τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια λόγω της αθρόας εισδοχής μεταναστών στη χώρα μας. Η εθνική πολιτική ακολουθεί το διαχωρισμό που κάνει και η κοινοτική μεταναστευτική πολιτική μεταξύ των νόμιμων και των παρανόμων μεταναστών. Κοινός τόπος των νόμων είναι η ευνοϊκή μεταχείριση των πρώτων, η εφαρμογή της αρχής της δίκαιης μεταχείρισης που προκύπτει από την αρχή της "ίσης μεταχείρισης" των κοινοτικών πολιτών, η αναγνώριση σε αυτούς προοπτικών ενσωμάτωσης στη χώρα καθώς και η λήψη αποτρεπτικών μέτρων για την αντικανονική μετανάστευση. Τέλος, το τρίτο μέρος της εργασίας αναφέρεται στην ευρωπαϊκή και ελληνική πολιτική ασύλου. Ένα από τα βασικά στοιχεία της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου αποτελεί ο καθορισμός κριτηρίων και διαδικασιών, ώστε να ορισθεί το κράτος μέλος που είναι αρμόδιο να ελέγξει την αίτηση παροχής ασύλου από πολίτη τρίτης χώρας σε ένα κράτος μέλος.